Tweelingzielen als spiegels – gedicht

Tweelingzielen als spiegels

Waar ben je?
Vroeg ze zich af

Ze keek in de spiegel
En verdween 
In haar eigen duisternis

Waar ben je?
Vroeg hij zich af
Hij keek in haar ogen
En verdween
In zijn eigen duisternis

Wie ben jij?
Vroegen zij zich af
Toen zij keken
In de spiegel
Van hun ziel

De pijn was oorverdovend
Het licht onmetelijk
De duisternis allesomvattend
En ze beseften
Ik ben niets anders
Dan een andere jij.

© Leonie Linssen, 28-06-2018

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *