Overstomd – een gedicht van het hart van Moeder Aarde


Ik ben bewustzijn
Ik aanschouw, voel en ervaar
Ik zie, weet en beleef
Ik leef
Ik ben bewustzijn

Mijn benen doen het niet meer
Ze zijn als versteend
Niet in staat om te lopen
Mijn mond wil woorden spreken
Die vertalen wat ik ervaar
Maar ze zijn er niet
Ik kan ze niet vinden

Overstomd

Ik ben De Mens
Ik voel de schaamte
Van alles wat ik ooit gedaan heb
En van alles wat ik ooit geloofde
Uit macht, uit kracht, uit onwetendheid
Omdat ik meZelf verloren was

Ik ben het hart van moeder aarde
Eindelijk huil ik
De tranen van de wond
De tranen van mijn hart
Van alles wat op mij gebeurt
Mijn huid, mijn water, mijn land
Mijn oceanen en woestijnen
Eindelijk huil ik mijn tranen

Handen op mijn benen
Liefdevol
Ik vraag en ik ontvang
Ik reik uit en wordt ontvangen
De woorden van mijn onmacht
Ze hangen tussen
Hemel en aarde
Ergens in het luchtledige

Verbonden als we zijn
In liefde
Want liefde lost het duister op
Als we een grens trekken
En kunnen blijven staan
Blijven in liefde
De illusie voorbij

Leonie Linssen
De verbindingscirkel 30-5-2017

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *